‘Αγχος, ανασφάλεια, αβεβαιότητα, γκρίνια, κατάρρευση ψυχική και οικονομική, κατάθλιψη…
Σχετίζονται με το βαθμό ωριμότητάς του ατόμου; Πώς κρίνουμε το βαθμό ωριμότητας ενός ανθρώπου; Υπάρχει απαιτούμενη ωριμότητα άραγε στις μέρες μας, ώστε να καταφέρουμε να ζήσουμε με σταθερότητα, με αρμονία, χωρίς ο ένας να κατασπαράζει τον άλλον, αλλά και να θέσουμε το πλαίσιο αυτό που θα μας υποστηρίζει στην ανάπτυξη του δυναμικού μας και στην απολαβή της χαράς;
Ένα βασικό κριτήριο της ωρίμανσης στην επιστήμη της ψυχολογίας, στην πορεία της ψυχοσεξουαλικής εξέλιξης του ανθρώπου, είναι ο βαθμός στον οποίο μπορεί να μεταβαίνει το άτομο από το ΕΓΩ στο ΕΜΕΙΣ (κοινωνικότητα-αντικειμενοτρόπες σχέσεις – έναντι εγωκεντρισμού/ναρκισσισμού-παραμονή στον εαυτό), μέσα από το ομαδικό πνεύμα και τη δυνατότητα συνεργασίας. Αφορά σε όλα τα επίπεδα ζωής: προσωπικό, κοινωνικό, πολιτικό, εθνικό/διακρατικό!
Ποιο βασικό ρόλο στα παραπάνω, παίζει η ψυχοεκπαιδευση των γονέων (μέσα από τις Σχολές Γονέων), η δική τους ψυχική συγκρότηση (μέσω προσωπικής ψυχοθεραπείας), το κλίμα στην οικογένεια και η σωστή διαπαιδαγώγηση (με τη βοήθεια της συμβουλευτικής), ώστε να δημιουργήσουν, ικανά, διεκδικητικά, χαρούμενα όσο και υπεύθυνα παιδιά – αργότερα ενήλικες, με κοινωνικές ευαισθησίες, τόσες – όσο να θέτουν εαυτόν εποικοδομητικά στην υπηρεσία της ομάδας, χωρίς να νιώθουν ότι “χάνουν” την αυτονομία τους;
Προς το παρόν, ζούμε την Απαξίωση του Πατέρα, την Κατάλυση του Νόμου, τις Αχαλίνωτες επιθυμίες (υπέρμετρη σεξουαλικότητα), το μη έλεγχο στην επιθετικότητά μας. Ποια τα αποτελέσματα; Η δυσκολία στη σύσταση κοινωνικών δεσμών και στοιχειώδους κοινωνικού συμβολαίου.
Ποιο είναι το κλειδί για την αποφυγή των παραπάνω; Η περιπλοκη και απαιτητική πραγματικοτητα, αφορα στη μετεξέλιξή μας σε ωριμοτερα και υψηλοτερα σταδια ανθρώπινης ψυχοεξελιξης που αποτελεί και το μοναδικό νόημα στη ζωή.
Συνέντευξη που παραχωρήθηκε απο την κ. Έρη Κεχαγιά, στη Δημοσιογράφο Λίτσα Παχουλά-Μπακόλα
Πνευματικό Κέντρο Θρακομακεδόνων – Δήμος Αχαρνων.
Θέμα:
ΚΑΘΕ ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΕΝΑ ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ!!
Τι γίνεται κατά τον απόηχο της οικονομικής κρίσης, στην Οικογένεια, στην Κοινωνία και στην Επιχειρηματικότητα? Πώς έχουν επηρεαστεί? Ποια τα “χρυσά κλειδιά” για ένα υγιές και ασφαλές μέλλον, όπου θα προάγονται η ψυχική υγεία, η ανάπτυξη του δυναμικού μας, αλλά και ο πολιτισμός (ορμή ζωής & δημιουργίας) – σε αντίθεση με τον αλληλοσπαραγμό, την κατακερμάτιση, το άγχος, την αβεβαιότητα, τη γκρίνια και την κατάθλιψη (ορμή θανάτου)?
Μία ψυχοδυναμική – ψυχαναλυτική ματιά.
Ως άνθρωποι που απαρτίζουμε την κοινωνία μας, φαίνεται να έχουμε αποτύχει να καλλιεργήσουμε την απαιτούμενη ωριμότητα, ώστε να καταφέρουμε να ζήσουμε μαζί και να συνεργαζόμαστε αρμονικά – χωρίς ο ένας να κατασπαράζει τον άλλον.
Εάν προσδοκούμε ένα ελπιδοφόρο μέλλον και μία ασφαλή ζωή, θα πρέπει να οδηγηθούμε προς ένα υγιές ζητούμενο το οποίο βρίσκεται, βάσει της επιστήμης της ψυχολογίας και ψυχανάλυσης, υψηλά στη ψυχοσεξουαλική εξέλιξη του ανθρώπου. Το χαρακτηριστικό αυτό, είναι η δυνατότητα για συναίνεση, για ομαδικό πνεύμα και για συνεργασία των ανθρώπων και κατ’ επέκταση των κοινωνιών, των κομμάτων, των κυβερνήσεων και των κρατών!
Σε αυτόν τον κρίσιμο στόχο ζωής – όσο και επιβίωσης εν τέλει! – βασικό ρόλο παίζει η ψυχοεκπαιδευση των γονέων και ευαισθητοποίησή τους (μέσα από τις Σχολές Γονέων), η δική τους ψυχική συγκρότηση (μέσω προσωπικής ψυχοθεραπείας), το κλίμα στην οικογένεια και η σωστή διαπαιδαγώγηση (με τη βοήθεια της συμβουλευτικής και της ψυχολογίας), ώστε να καταστησουν (και να αναστήσουν), ικανά, διεκδικητικά, χαρούμενα όσο και υπεύθυνα παιδιά – αργότερα ενήλικες, με κοινωνικές ευαισθησίες, τόσες – όσο να θέτουν εαυτόν εποικοδομητικά και με χαρά στην υπηρεσία της ομάδας, χωρίς παράλληλα να “χάνουν” (ή να νιώθουν ότι χάνουν) την αυτονομία τους!