Η εγκυμοσύνη, αν και ένα σύνηθες φαινόμενο, αναμφισβήτητα αποτελεί μία δοκιμασία και μία μεγάλη στιγμή στη ζωή της γυναίκας.
Αν παραλείπαμε από την προσοχή μας την προγεννητική περίοδο (περίοδο εγκυμοσύνης), θα μοιάζαμε με το θεατή που παρακολουθεί θεατρική παράσταση από τη μέση και έχει χάσει το πρώτο μέρος.
Κύρια χαρακτηριστικά της προγεννητικής περιόδου είναι:
- ο ταχύτατος ρυθμός ανάπτυξης.
- σε καμιά άλλη περίοδο της ζωής του ατόμου, δε συμβαίνουν τόσο ραγδαίες και περίπλοκες αλλαγές.
- Την περίοδο αυτή, μητέρα και παιδί είναι ένα σώμα
και ό,τι συμβαίνει στη μητέρα, έχει άμεσες συνέπειες στην ανάπτυξη του παιδιού με μόνιμες επιπτώσεις.
Η προγεννητική περίοδος θεωρείται ως η κρισιμότερη φάση της ζωής του ατόμου γιατί,
- καθορίζονται ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ πολλά βιολογικά και ψυχολογικά χαρακτηριστικά
Ψυχολογία κατά την κύηση
Η ανάπτυξη μιας νέας ζωής μέσα σας, μπορεί να είναι συναρπαστική και να προκαλεί δέος.
Τα συναισθήματά όμως, μπορεί να μην περιστρέφονται απαραίτητα μόνο γύρω από τον ενθουσιασμό ότι είστε έγκυος.
Είναι σύνηθες να νιώθετε ευσυγκίνητες και ανήσυχες, όσο και συγκλονισμένες από τις μεγάλες αλλαγές που φέρνει η εγκυμοσύνη. Να αμφιβάλλετε για την ικανότητά να γίνετε καλή μητέρα, για πώς μπορεί να επηρεαστεί η σχέση σας με το σύντροφό σας, ή πώς θα τα καταφέρετε οικονομικά.
Η καλή έκβαση της εγκυμοσύνης είναι συνάρτηση:
– του πόσο επιθυμητή ήταν η ίδια η μητέρα ως παιδί από τους δικούς της γονείς,
– της ποιότητας της σχέσης της ως ζευγάρι,
– του βαθμού ωριμότητάς της
Πρόκειται για μία αναπτυξιακή εμπειρία, εφάμιλλη από βιολογικής και ψυχολογικής άποψης, με την εμπειρία της εφηβείας.
Η μητέρα θα βιώσει για πρώτη φορά, την πρόκληση για προσαρμογή στους νέους ρόλους της γονεϊκότητας και για ενσωμάτωση μίας νέας ταυτότητας εαυτού.
Οι προσαρμογές αυτές, μπορεί να αποτελέσουν ευκαιρία για μεγαλύτερη προσωπική ανάπτυξη
π.χ. ευκαιρία για “ενηλικίωση” στα μάτια των γονέων της, ανεξαρτητοποίηση, απτή απόδειξη της θηλυκότητάς της και παραγωγικότητάς της, επιβεβαίωση της αγάπης προ το σύζυγό της, ενίσχυση των δεσμών του γάμου, αύξηση κύρους της.
Συγχρόνως όμως εμπερικλείει φόβους και επιτείνει κάθε “ατακτοποίητο” πρόβλημα, προσωπικό και ψυχολογικό που ενυπάρχει ήδη.
Αρχικά, καθώς δεν έχουν γίνει εμφανή ακόμη τα σημάδια της εγκυμοσύνης στους άλλους, παραμένει ένα προσωπικό μυστικό της μητέρας για το οποίο και η ίδια μπορεί να αμφιβάλλει.
Στρέφεται κυρίως προς τον εσωτερικό της εαυτό και στα όσα συμβαίνουν μέσα της.
Στο δεύτερο τρίμηνο, η μέλλουσα μητέρα αρχίζει να σκέπτεται περισσότερο το παιδί της παρά τον εαυτό της, αφού νιώθει τα πρώτα σκιρτήματα του εμβρύου.
Στο τελευταίο τρίμηνο αρχίζει η αγωνία για το τέλος και για το σωματικό διαχωρισμό. Ο χρόνος κυλάει πολύ αργά και οι ανησυχίες και οι φόβοι γίνονται εντονότεροι.
Επίκεντρο είναι τόσο ο εαυτός της, όσο και το παιδί.
Έχει επενδύσει όνειρα και ελπίδες στο παιδί.
Είναι η φάση που το ΕΓΩ ο ΕΑΥΤΟΣ,
και το Αυτό, το ΠΑΙΔΙ, γίνονται ΕΜΕΙΣ!