Ποιοι είναι οι στόχοι των επαγγελμάτων υγείας όπως της Ψυχολογίας, Συμβουλευτικής και Ψυχοθεραπείας;
Ο στόχος τους είναι να διευκολύνει:
- Την εφευρετικότητα των ανθρώπων
- Την ενόρασή τους
- Την ανακάλυψη των αιτιών των προβλημάτων τους
- Την ικανότητά τους στην επίλυση προβλημάτων
- Tη ζωή τους…
- …την ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥΣ!!!
Άποψή μου ως επαγγελματίας ψυχικής υγείας, είναι ότι ακριβώς για τους παραπάνω λόγους (στόχους), η Συμβουλευτική και η Ψυχοθεραπεία, αποτελούν μία επανάσταση του ανθρώπινου πνεύματος.
Είναι οι μόνες ανθρωπιστικές θεωρίες που επιστημονικά προσεγγίζουν και αγγίζουν τις πιο καθημερινές δυσκολίες του ανθρώπου, οι οποίες αυτές δυσκολίες ακριβώς, αποτελούν γιαυτόν εμπόδια στο να εισπράττει χαρά και ευχαρίστηση από τη ζωή του, αλλά και στο να είναι σε θέση να αναπτύσσει το δυναμικό του με ενέργειές προς όφελός του!
Οι εφαρμοσμένες αυτές επιστημονικές θεωρήσεις, αγγίζουν επίσης τον τρόπο επίλυσής αυτών των δυσκολιών, αλλά και – κυρίως – ρίχνουν φως στα κίνητρα της ανθρώπινης συμπεριφοράς (ιδιαίτερα μέσω της ψυχοδυναμικής/ψυχαναλυτικής θεώρησης), τα οποία κίνητρα, δε φαίνονται διά γυμνού οφθαλμού αφού βρίσκονται στη σφαίρα του ασυνείδητου (μη συνειδητού – αυτού που δεν αντιλαμβανόμαστε) ψυχικού μας κόσμου.
Η διαφορά τους με τις άλλες ανθρωπιστικές επιστήμες που προσεγγίζουν το “πώς”, είναι ότι οι επιστήμες αυτές, μας αποκαλύπτουν το “γιατί” δρούμε όπως δρούμε, ή “γιατί” εξελίσσονται τα πράγματα στη ζωή μας έτσι όπως εξελίσσονται και άρα μας διαφωτίζουν ως προς το τι δρόμο και σε τι ενέργειες θα χρειαστεί να προβούμε, εάν επιθυμούμε να επηρεάσουμε θετικά τη ζωή μας.
Αυτή η περιπέτεια του ασυνείδητου ψυχικού μας κόσμου, ξεκινά από τη βρεφική ηλικία… από τους πρώτους μήνες της ζωής μας, ή ακόμη και πριν από αυτούς: ξεκινά από την ενδομητρική ζωή (κατά την κύηση), αλλά και ακόμα πιο πριν! Ξεκινά από τη σκέψη και την επιθυμία να αποκτήσει κάποιος παιδί…. Τα βιώματά του, οι εμπειρίες του, οι σκέψεις του, οι φόβοι του, οι προσδοκίες του, τα ανεκπλήρωτα όνειρά του, οι καταβολές του, οι άνθρωποι που τον αγαπούν ή που δεν τον έχουν αγαπήσει όσο το είχε ο ίδιος ανάγκη, συμβάλλουν καθοριστικά στη “διαμόρφωση” της νέας προσωπικότητας που “χτίζεται” (του παιδιού) και αργότερα όπως είναι φυσικό του ίδιου ως ενήλικα!