1. Σας κάνει να αισθάνεστε μόνος/η και απομονωμένος/η από αγαπημένα πρόσωπα. (πχ. από οικογένεια, φίλους)
2. Δεν σέβεται το απόρρητο και τον ιδιωτικό σας χώρο.
3. Δεν ενδιαφέρεται για τα ενδιαφέροντα σας.
4. Σας ντροπιάζει. (πχ σε τραπέζι με φίλους σας εκθέτει ή θα κοροϊδεύει)
5. Σας “απειλεί” με χωρισμό αν δεν σταματήσετε μια συνήθεια. Πχ αν συνεχίσεις να βγαίνεις με τους φίλους σου κάθε Σάββατο, θα χωρίσουμε
6. Πληγώνετε τα συναισθήματα του/της
7. Δε δείχνουν ενδιαφέρον για πράγματα που είναι σημαντικά για εσάς
Αυτά είναι σύμφωνα με άλλους ειδικούς, 7 σημάδια που δείχνουν ότι μια σχέση έχει βαλτώσει.
Ζητήσαμε τη βοήθεια της ψυχοθεραπεύτριας και συμβούλου σχέσεων, κ. Έρης Κεχαγιά ως προς το πώς μπορούν τα ζευγάρια σε σχέση ή σε γάμο, να διαχειριστούν καλύτερα τη σχέση τους ώστε να μην έχουν αυτή την κατάληξη, αλλά αντιθέτως να λαμβάνουν αμοιβαία ικανοποίηση και ανατροφοδότηση, κάτι που φαίνεται να επιτυγχάνεται όλο και πιο δύσκολα, εξαιτίας μίας σειράς παραγόντων που αποτελούν ένα ξεχωριστό κεφάλαιο συζήτησης.
Σχετικά με τα παραπάνω ευρήματα, η κ. Έρη Κεχαγιά αναφέρει ότι,
“ο τρόπος που συνδεόμαστε με τους άλλους ανθρώπους, είτε σε φιλικό είτε σε διαπροσωπικό επίπεδο, εξαρτάται από τον τρόπο που βιώσαμε τη σχέση των γονέων μας μεταξύ τους, το πως συνδέονταν δηλαδή τα σημαντικά πρόσωπα στη ζωή μας όταν ήμασταν στη μικρή μας ηλικία.
Συνήθως αυτά τα πρόσωπα είναι οι γονείς, οι οποίοι και αποτελούν το ζευγάρι των φροντιστών μας και παραδειγμάτων.
Ο τρόπος που αγαπούσαν ο ένας τον άλλον, που συμπεριφέρονταν, που φρόντιζαν ο ένας τον άλλον, που εμπιστεύονταν ο ένας τον άλλον, που διαχειρίζονταν τις διαφωνίες τους, αποτελούν τον καμβά ενός μοντέλου πρότυπου που εμείς ως μικρά παιδιά “ξεσηκώσαμε”. Το παιδί λοιπόν “μαθαίνει” και εξοικειώνεται με αυτό που του πρόσφεραν ως τρόπο ζωής οι γονείς του και αυτό αποτελεί πλέον την παρακαταθήκη του για τον τρόπο που θα λειτουργήσει και το ίδιο στη σχέση του μεθαύριο ως ενήλικας.
Ένα δεύτερο στοιχείο που θα επηρεάσει τις ικανοποιητικές ή όχι επιλογές συντρόφου που θα κάνει ένα άτομο – οπότε και το βαθμό απογοήτευσής του στη συνέχεια μέσα στη σχέση – ή τις πιθανότητες “βαλτώματος” όπως αναφέρετε- είναι ο βαθμός ωριμότητας που θα κατακτηθεί από το κάθε άτομο, ο βαθμός ορθής κρίσης και αποτελεσματικής, καταρχάς, διαχείρισης του εαυτού του.
Αυτός ο βαθμός θα εξαρτηθεί, από τη γερή, πλούσια σε συναισθήματα, έκδηλα τρυφερή, έμπρακτα φροντιστική και χαρούμενη σχέση που είχε με τους δικούς του γονείς και ειδικότερα με τη μητέρα του στη μικρή του ηλικία.
Επιπλέον καταλυτικό ρόλο διαδραματίζει το κατά πόσο οι γονείς, έβαζαν όρια στις απαιτήσεις του ως παιδί και το δίδαξαν υπευθυνότητα και ανάληψη συνεπειών για την κάθε επιλογή του, ενδυναμώνοντας έτσι την αγωνιστικότητά του και ψυχική του ανθεκτικότητα.
Στην ενήλικη ζωή, τα περισσότερα ζευγάρια φθάνουν σε μία σχέση, με μεγάλα όνειρα, συχνά έχοντας ανεδαφικές ή και εξωπραγματικές προσδοκίες, ακριβώς εξαιτίας του ότι δεν είχαν την ευκαιρία να ζήσουν σύμφωνα με τις παραπάνω προδιαγραφές, τη μικρή τους ηλικία, σε επαρκή βαθμό – τουλάχιστον για τις δικές τους ανάγκες. Έτσι όντας στερημένα συναισθηματικά σαν άτομα, παραμένουν περισσότερο ανώριμα. Μοιραία, όσο πιο στερημένα είναι, τόσο με μεγαλύτερη ανάγκη και αγωνία θα αποζητούν να βρουν μία ικανοποιητική συνθήκη στις μετέπειτα σχέσεις τους. Πιθανότατα θα τείνουν να “τυφλώνονται” γρήγορα και πιο εύκολα από κάτι που τους φαίνεται αρχικά ότι “λάμπει” και να εξιδανικεύουν, αγνοώντας ότι κάθε σχέση είναι κατά κάποιο τρόπο κι ένας συνεταιρισμός και μία σοβαρή απασχόληση που χρειάζεται συνεχή έμπρακτη φροντίδα, εγρήγορση και κόπο.
Άρα το πρώτο πράγμα που συστήνω στους ανθρώπους να κάνουν, είναι να κάνουν κάτι σημαντικό! να επενδύσουν στον εαυτό τους, δίνοντάς του την ευκαιρία για μία προσωπική συμβουλευτική και ψυχοθεραπευτική δουλειά, σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή, αλλά κατά προτίμηση, όσο πιο έγκαιρα γίνεται.
Αυτό θα τα βοηθήσει να απαλύνουν τα ελλείμματα τα οποία φέρουν, να εκπαιδευτούν στην ενεργητική επικοινωνία, να γνωρίσουν τα δυνατά σημεία της προσωπικότητάς τους, κι έτσι πιο έτοιμοι και θωρακισμένοι να μπορούν να αντέχουν στις δυσκολίες, να δίνουν περισσότερα στη σχέση τους, αλλά και να διεκδικούν αυτό που τους αξίζει, απολαμβάνοντας περισσότερο ικανοποιητικές και υγιείς σχέσεις!
Ποιοι είναι μερικοί “χρυσοί” κανόνες για επιτυχία;
Μέσα από το απόσταγμα της θεραπευτικής και συμβουλευτικής εμπειρίας της με ζευγάρια, για περισσότερο από δύο δεκαετίες, η κ. Έρη Κεχαγιά, ψυχοθεραπεύτρια και σύμβουλος σχέσεων, αναφέρει ότι,
1. παραμένει αδιαμφισβήτητο και σταθερό, ότι, αφενός τα ζευγάρια πρέπει να γνωρίσουν ή να μάθουν, τι “λειτουργεί” γι ‘αυτά συγκεκριμένα – μέσα από έναν ανοιχτό και ειλικρινή διάλογο από τα πρώτα στάδια της γνωριμίας τους, αφετέρου δε, να εκδηλώνουν ειλικρινή πρόθεση για την απομάκρυνση των κακών συνηθειών του καθένα από τους δύο, που αναπόφευκτα “βυθίζουν” τη σχέση τους.
2. Χρειάζεται επίσης να γνωρίζουν συνεχίζει η κ. Κεχαγιά, ότι ακόμη και οι πιο ευτυχισμένες σχέσεις, δεν είναι ευτυχισμένες όλη την ώρα!
Θα υπάρχουν μέρες πολύ ικανοποιητικές, αρκετές μέρες μέτριες και κάποιες κακές. Το σημαντικό είναι να υπάρχει περιέργεια και από τους δύο κάθε φορά, ώστε “να τα ψάχνουν” τα πράγματα και μια συμφωνία και από τους δύο “εταίρους” να κάνουν συνεχώς “δουλειά”, ώστε να βοηθούν τη σχέση να αναπροσαρμόζεται συνεχώς και να ευδοκιμεί.
3. Επίσης σημαντικό είναι συνεχίζει η κ. Έρη Κεχαγιά, μέσα στο ζευγάρι, τα μέλη να παραμένουν ως ευέλικτοι “εταίροι”
Η ζωή δημιουργεί πολλές προσδοκίες στον καθένα, ανάλογα με τις εσωτερικές ανικανοποίητες ανάγκες που φέρει ο καθένας, όπως προανέφερε. Είναι κατά συνέπεια σημαντικό για τους συντρόφους να κατανοήσουν ότι δε μπορούν να περιμένουν όλα όσα φαντάζονταν ή θα ήθελαν από ένα σύντροφο και τότε είναι που θα πρέπει να επιδείξουν ψυχική ευελιξία.
Εάν είναι άκαμπτοι, δε θα μπορούν να αγκαλιάσουν ή να μεταβολίσουν αυτά που μπορεί να φέρει ακόμη και το απροσδόκητο.
Η ικανότητα ενός ζευγαριού να «πηγαίνει με τη ροή» – ειδικά όταν είναι δραματικά διαφορετική από αυτή που ανέμενε ο καθένας αρχικά – δίνει την ευκαιρία στους “συμβαλλόμενους” να μάθουν νέες δεξιότητες και, το πιο σημαντικό, να γνωρίσουν ο ένας τον άλλον με τρόπους που δεν θα είχαν ξαναγνωρίσει.
Η ψυχολογική ευελιξία είναι μια από τις πιο βασικές και πιο πολύτιμες δεξιότητες που μπορούν να καλλιεργήσουν. Πρόκειται για μία επιλογή σκέψης από τη φωτεινή πλευρά – παρά τις όποιες αλλαγές που πρέπει να συντελεστούν. Η ψυχολογική ευελιξία αφορά, σε ένα σύνολο δεξιοτήτων όταν παρουσιάζονται δυσκολίες, όπως το να είναι ανοιχτοί σε νέες εμπειρίες, ανεξάρτητα από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν. Να διατηρούν τα πράγματα σε προοπτική. Να τείνουν να είναι προσανατολισμένοι στους στόχους και να μην κάμπτονται από τις κατά καιρούς πρόσκαιρες αποτυχίες.
4. Στη συνέχεια η κ. Έρη Κεχαγιά επισημαίνει, ότι τα ζευγάρια δεν πρέπει να σταματούν να προσπαθούν
Πρέπει να αγωνιστούν για την επίτευξη της ευχαρίστησής τους, η οποία είναι μια συνεχής αέναη διαδικασία του νου.
Να κάνουν πράγματα, όπως να είναι γενναιόδωροι, να δείχνουν εκτίμηση και να λένε “ευχαριστώ”, περισσότερο από ότι πιθανώς ήδη κάνουν.
Τέλος, η κ. Έρη Κεχαγιά σύμβουλος σχέσεων και ψυχοθεραπεύτρια, προτρέπει τα ζευγάρια να θυμηθούν τη δέσμευσή τους!
Φροντίδα, Έγνοια, Αγάπη, Σεβασμός, Όρια, Ευελιξία, Αναγνώριση καλής προαίρεσης του άλλου!
Η ζωή, βρίσκει έναν τρόπο να επιβαρύνει τον κάθε σύντροφο, με πολλά διαφορετικά εμπόδια.
Το “οικοδόμημα” όμως που έχει αρχίσει να μετράει κάποιο χρόνο, αποτελεί μία κοινή διαδρομή, που χρειάζεται να είναι υψηλότερα όλων των “επιμέρους” στο νου τους.
Κατά την κ. Κεχαγιά, δέσμευση σημαίνει, ότι μπορεί ο κάθε ένας μέσα στη σχέση να τοποθετήσει απαλά το κεφάλι του στον ώμο του συντρόφου του, επειδή γνωρίζει, ότι αυτός “είναι εκεί για εκείνον” όταν αισθάνεται ευάλωτος ή απλά κουρασμένος. Να υποθέσει ο ένας το καλύτερο για τον άλλον!
Είναι σημαντικό να καταλάβουν τα ζευγάρια, ότι, σε ό,τι συμβαίνει, ο ή η σύντροφός σας, πιθανότατα εννοούσε ή προσδοκούσε, το καλύτερο. Ακόμα κι αν απογοητεύονται με κάτι άσχημο, οι προθέσεις του συντρόφου τους, με βάση το σκεπτικό του, ήταν καλοπροαίρετες.
Μπορούν να υποθέσουν τα χειρότερα βέβαια, προτάσσοντας την αρνητική σκέψη για τις προθέσεις του άλλου.
Που θα οδηγήσει όμως αυτό?
Ως εκ τούτων, η ίδια θεωρεί ότι είναι απαραίτητο να διατηρήσουν οι σύντροφοι τη θετική τους σκέψη, ότι ο σύντροφός τους – όσο και αν είναι ελαττωματικός και εκνευριστικός – φαίνεται να θεωρούσε ότι θα έφερνε τα καλύτερα αποτελέσματα με τον τρόπο που ενήργησε και όχι αυτό το τελικό απογοητευτικό αποτέλεσμα που εσείς βιώνετε.
Αν υποθέσουν ότι ο σύντροφός τους, κάνει το καλύτερό του για τους ίδιους, είναι λιγότερο πιθανό να βιώσουν “κατηγορώ” και απογοήτευση.
Είναι απαραίτητο όμως, εφόσον θέλουν και έχουν στο μυαλό τους και οι δύο πλευρές, το καλύτερο για τα συμφέροντα ο ένας για τον άλλον, να υπάρξει μια ενεργός δέσμευση τους, για την επίλυση των ζητημάτων που προκύπτουν.
Να μου πείτε τώρα ότι όλα αυτά χρειάζονται πολλή δουλειά!!
Σίγουρα ναι, και σίγουρα όμως αξίζει τον κόπο!
www.nancyzabetoglou.gr/σχέσεις-σε-τέλμα-πώς-θα-τις-αναγνωρίσετε/